چرا بانک‌ها از رمزارزها متنفرند؟

بانک‌ها اغلب نسبت به ارزهای دیجیتال رویکرد احتیاطی یا منفی دارند، به دلیل نگرانی‌هایی درباره ابهام‌های قانونی، رقابت، ریسک‌های امنیتی و پتانسیل تسهیل فعالیت‌های غیرقانونی. این تنش ناشی از تفاوت‌های بنیادی در نحوه عملکرد بانک‌های سنتی و ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز است، که دومی به کنترل متمرکز بانک‌ها بر سیستم‌های مالی چالش می‌کشد.

اهمیت درک موضع بانک‌ها در مورد ارزهای دیجیتال

برای سرمایه‌گذاران، معامله‌گران و کاربران ارزهای دیجیتال، درک دلایل مقاومت بانک‌ها در برابر این فناوری بسیار مهم است. این موضوع بر نحوه ادغام ارزهای دیجیتال در سیستم مالی گسترده‌تر تأثیر می‌گذارد، تحولات قانونی را تحت تأثیر قرار می‌دهد و به پذیرش و تثبیت بازارهای ارز دیجیتال تأثیر می‌گذارد. علاوه بر این، رویکرد صنعت بانکداری به ارزهای دیجیتال می‌تواند تأثیر قابل توجهی بر استراتژی‌های سرمایه‌گذاری و ارزیابی ریسک‌ها داشته باشد.

نمونه‌ها و بینش‌های دنیای واقعی

چالش‌های قانونی

بانک‌ها نهادهای به شدت نظارت‌شده‌ای هستند که ملزم به رعایت قوانین سخت‌گیرانه مبارزه با پولشویی (AML) و شناخت مشتری (KYC) هستند. به طور طبیعی، ارزهای دیجیتال می‌توانند به صورت ناشناس استفاده شوند، که رعایت این قوانین را پیچیده‌تر می‌کند. به عنوان مثال، در سال 2023، گروه ویژه اقدام مالی (FATF) دستورالعمل‌های خود را در مورد دارایی‌های مجازی تنگ‌تر کرد و بانک‌ها را مجبور به تقویت نظارت بر معاملات ارز دیجیتال کرد، که این موضوع نقطه اختلاف قابل توجهی بوده است.

رقابت

ارزهای دیجیتال یک سیستم مالی جایگزین ارائه می‌دهند که غیرمتمرکز است و اغلب بدون نیاز به خدمات بانکی سنتی عمل می‌کند. این موضوع به عنوان تهدید مستقیمی برای مدل بانکی موجود در نظر گرفته می‌شود. به عنوان مثال، ظهور پلتفرم‌های مالی غیرمتمرکز (DeFi) به کاربران این امکان را می‌دهد که بدون دخالت بانک‌ها، وام بگیرند، وام دهند و از دارایی‌های دیجیتال خود بهره کسب کنند که بر درآمد بانک‌ها از این خدمات تأثیر می‌گذارد.

نگرانی‌های امنیتی

ارزهای دیجیتال مستعد هک‌ها و سرقت‌های با پروفایل بالا هستند، که نگرانی‌های امنیتی قابل توجهی برای بانک‌ها در نظر گرفتن ادغام این فناوری‌ها ایجاد می‌کند. در سال 2024، یک صرافی بزرگ ارز دیجیتال هک شد و منجر به از دست رفتن تقریباً 200 میلیون دلار دارایی دیجیتال شد. چنین حوادثی بانک‌ها را در پذیرش یا ارتباط با فناوری‌های ارز دیجیتال محتاط می‌کند به دلیل ریسک‌های احتمالی برای اعتبار و یکپارچگی عملیاتی آنان.

تسهیل فعالیت‌های غیرقانونی

ماهیت ناشناس یا مستعار بسیاری از ارزهای دیجیتال آن‌ها را برای فعالیت‌های غیرقانونی مانند پولشویی، تأمین مالی تروریسم و فرار مالیاتی جذاب می‌کند. بانک‌ها ملزم به جلوگیری از چنین فعالیت‌هایی از طریق سیستم‌های خود هستند، و ادغام ارزهای دیجیتال در عملیات آن‌ها می‌تواند این تلاش‌ها را پیچیده کند. به عنوان مثال، چندین بانک در اروپا و ایالات متحده با جریمه‌های قانونی به دلیل عدم نظارت کافی بر معاملات مرتبط با ارز دیجیتال که بعداً به فعالیت‌های جنایی مرتبط بود، روبه‌رو شدند.

داده‌ها و آمار

بر اساس گزارشی از بانک تسویه‌حساب‌های بین‌المللی (BIS) در سال 2025، تقریباً 20% از بانک‌ها در سطح جهانی قصد خود را برای ادغام فناوری‌های بلاک‌چین و ارز دیجیتال در خدمات خود تا سال 2030 اعلام کرده‌اند. با این حال، یک نظرسنجی که در همان سال انجام شد نشان داد 60% از این بانک‌ها عدم قطعیت قانونی را به عنوان مانع اصلی برای ادغام بیشتر ذکر کردند. علاوه بر این، یک مطالعه توسط کارتل جرایم ارز دیجیتال گزارش داد که جرایم مرتبط با ارز دیجیتال در سال 2024 به میزان 40% کاهش یافته است که نشان‌دهنده بهبود در تدابیر امنیتی و فناوری‌های ردیابی است.

نتیجه‌گیری و نکات کلیدی

موضع احتیاطی یا منفی بانک‌ها در مورد ارزهای دیجیتال تحت تأثیر چندین عامل شامل چالش‌های قانونی، رقابت از پلتفرم‌های غیرمتمرکز، آسیب‌پذیری‌های امنیتی و خطر تسهیل فعالیت‌های غیرقانونی قرار دارد. این مقاومت مهم است زیرا ادغام ارزهای دیجیتال را در جریان اصلی مالی شکل می‌دهد، بر چارچوب‌های قانونی تأثیر می‌گذارد و بر ثبات و رشد بازار تأثیر می‌گذارد.

برای سرمایه‌گذاران و کاربران، این بینش‌ها برای ناوبری در چشم‌انداز در حال تحول مالی که در آن سیستم‌های سنتی و مدرن همزیستی دارند، ضروری هستند. درک دینامیک‌های موجود بین بانک‌ها و ارزهای دیجیتال به ذی‌نفعان کمک می‌کند تصمیمات آگاهانه اتخاذ کنند و به شیوه‌ای مؤثر در هر دو بازار استراتژی‌سازی کنند.

در حالی که اکوسیستم مالی به تکامل خود ادامه می‌دهد، رابطه بین بانک‌ها و ارزهای دیجیتال احتمالاً پیچیده و مملو از چالش‌ها و فرصت‌های نوآوری خواهد بود.