قرارداد هوشمند چیست؟ راهنمای نهایی برای خودکارسازی بلاکچین

یک قرارداد هوشمند برنامه کامپیوتری یا پروتکل معاملاتی است که به طور خودکار رویدادها و اقدامات را بر اساس شرایط و مقررات از پیش تعیین‌شده اجرا، کنترل یا مستندسازی می‌کند. اولین بار در سال 1994 توسط نیک سابو مفهومی شد، قراردادهای هوشمند تکامل یافته‌اند تا به یک بخش اساسی از فناوری بلاکچین، ارزهای دیجیتال، امور مالی غیرمتمرکز (DeFi) و توکن‌های غیرقابل تعویض (NFTs) تبدیل شوند.

بر خلاف قراردادهای سنتی که به واسطه‌هایی مانند وکلا یا سردفتران نیاز دارند، قراردادهای هوشمند در شبکه‌های بلاکچین اجرا می‌شوند و به صورت خودکار وقتی شرایط خاص فراهم می‌شود اجرا می‌شوند. آنها مزایایی از جمله کاهش هزینه‌ها، افزایش امنیت و افزایش شفافیت ارائه می‌دهند و نیازی به واسطه‌های قابل اعتماد را حذف می‌کنند.

قرارداد هوشمند چیست؟

در هسته خود، یک قرارداد هوشمند یک توافق دیجیتال خوداجرا با شرایط نوشته شده مستقیم در کد است. آن را مانند یک دستگاه فروش خودکار در نظر بگیرید: وقتی مقدار صحیح پول را وارد می‌کنید و یک آیتم را انتخاب می‌کنید، دستگاه به طور خودکار خرید شما را تحویل می‌دهد بدون اینکه نیاز به یک واسطه انسانی باشد.

قراردادهای هوشمند به روش مشابهی کار می‌کنند و از بیانیه‌های ساده «اگر/وقتی… سپس…» که در یک بلاکچین کدنویسی شده‌اند پیروی می‌کنند. برای مثال، یک قرارداد هوشمند ممکن است بگوید: «اگر شرکت A کالاها را تا 1 دسامبر تحویل دهد، سپس 5 ETH از کیف پول شرکت B انتقال یابد.» زمانی که تحویل تأیید می‌شود، پرداخت به طور خودکار اجرا می‌شود.

بر خلاف قراردادهای سنتی که به زبان حقوقی تنظیم می‌شوند، قراردادهای هوشمند از کد کامپیوتری تشکیل شده‌اند که قواعد و پیامدها را تعریف می‌کند و در یک شبکه بلاکچین توزیع شده ذخیره و تکثیر می‌شود. این امر شفافیت و تغییرناپذیری را تضمین می‌کند – زمانی که مستقر شد، قرارداد نمی‌تواند تغییر کند و تمامی طرفین می‌توانند اطمینان داشته باشند که دقیقاً همانطور که برنامه‌ریزی شده اجرا خواهد شد.

قراردادهای هوشمند چگونه کار می‌کنند؟

قراردادهای هوشمند با فناوری بلاکچین از طریق یک سری مراحل کار می‌کنند:

برنامه‌نویسی:

توسعه‌دهندگان کد قراردادهای هوشمند را با استفاده از زبان‌هایی مانند Solidity (برای اتریوم) یا دیگر زبان‌های خاص بلاکچین می‌نویسند.

استقرار:

قرارداد از طریق یک تراکنش در یک شبکه بلاکچین مستقر می‌شود، جایی که یک آدرس منحصر به فرد دریافت می‌کند و تغییرناپذیر می‌شود.

شرایط محرک:

قراردادهای هوشمند تا زمانی که شرایط از پیش تعیین‌شده‌شان برآورده نشوند، خاموش باقی می‌مانند. این محرک‌ها می‌توانند بر اساس زمان، اقداماتی یا وابسته به داده‌ها از منابع خارجی باشند.

اجرا:

وقتی شرایط برآورده می‌شوند، قرارداد به طور خودکار اقدامات برنامه‌ریزی شده خود را بدون نیاز به دخالت انسانی اجرا می‌کند.

اعتبارسنجی:

گره‌های شبکه تراکنش را تأیید می‌کنند، به اجماع می‌رسند و بلاکچین را به طور متناسب به‌روزرسانی می‌کنند.

تکمیل:

نتیجه اجرای قرارداد به صورت دائمی روی بلاکچین ثبت می‌شود و یک رکورد شفاف و قابل‌استناد ایجاد می‌کند.

به عنوان مثال، در شبکه اتریوم، قراردادهای هوشمند روی ماشین مجازی اتریوم (EVM) اجرا می‌شوند که هر عمل را پردازش و اعتبارسنجی می‌کند. هر قدم محاسباتی به کارمزدهای «گس» نیاز دارد که در ETH پرداخت می‌شود و از اسپم جلوگیری می‌کند و نوشتن کد موثر را انگیزه می‌دهد.

مقایسه برترین پلتفرم‌های قرارداد هوشمند

در حالی که اتریوم عملکرد قرارداد هوشمند در بلاکچین را پیشگام کرد، چندین پلتفرم اکنون از این توافق‌نامه‌های قابل‌برنامه‌ریزی پشتیبانی می‌کنند:

اتریوم:

برجسته‌ترین پلتفرم قرارداد هوشمند، اتریوم از زبان برنامه‌نویسی Solidity استفاده می‌کند و از یک اکوسیستم وسیع از برنامه‌های غیرمتمرکز (dApps) پشتیبانی می‌کند. مزیت اولین حرکت آن را به پایه‌ای برای چندین پروتکل DeFi و بازارهای NFT تبدیل کرده است.

بیت‌کوین:

اگرچه محدودتر از اتریوم است، بیت‌کوین با زبان اسکریپت خود از قراردادهای هوشمند پایه‌ای پشتیبانی می‌کند. این قراردادها حساب‌های امضای چندگانه، کانال‌های پرداخت، و تراکنش‌های قفل شده به زمان را امکان‌پذیر می‌کنند.

کاردانو:

به خاطر رویکرد آکادمیک شناخته شده است، کاردانو قراردادهای هوشمند را از طریق پلتفرم Plutus خود پیاده‌سازی می‌کند که تأکید بر روش‌های تأیید رسمی برای افزایش امنیت و قابلیت اطمینان دارد.

سولانا:

با ارائه توان عملیاتی بالا و هزینه‌های تراکنش پایین، قابلیت‌های قرارداد هوشمند سولانا را برای برنامه‌هایی که نیاز به عملکرد بالا دارند پرطرفدار کرده است.

ترون:

تمرکز بر به اشتراک‌گذاری محتوا و سرگرمی دارد، پلتفرم قرارداد هوشمند ترون با ماشین مجازی اتریوم (EVM) سازگاری دارد که مهاجرت را نسبتاً آسان می‌کند.

تزوس:

ویژگی‌های یک دفتر کل رمزنگاری شده خود تعدیل کننده که می‌تواند بدون فورک سخت تکامل یابد، با قراردادهای هوشمند نوشته شده به زبان‌هایی مانند Michelson.

هر پلتفرم ارائه دهنده تعادل‌های متفاوتی در زمینه مقیاس‌پذیری، امنیت، هزینه و انعطاف‌پذیری برنامه‌نویسی است، که به توسعه‌دهندگان این امکان را می‌دهد که بر اساس نیازهای خاص خود انتخاب کنند.

ویژگی‌های کلیدی یک قرارداد هوشمند بلاکچین چیست؟

قراردادهای هوشمند چندین ویژگی تغییر دهنده را فراهم می‌کنند که آنها را از توافق‌نامه‌های سنتی متمایز می‌کند:

اتوماسیون:

وقتی مستقر شوند، قراردادهای هوشمند به صورت خودکار وقتی شرایط تحریک شد اجرا می‌شوند و نیاز به واسطه‌ها را از بین می‌برند و زمان پردازش را از روزها به ثانیه‌ها کاهش می‌دهند.

امنیت:

تکنیک‌های رمزنگاری اطمینان می‌دهند که شرایط قرارداد پس از مستقر شدن قابل تغییر نیستند. طبیعت توزیع شده بلاکچین به این معناست که هیچ نقطه شکست واحدی وجود ندارد، و قراردادهای هوشمند را در برابر تقلب و تغییرات مقاوم می‌کند.

تغییرناپذیری:

پس از استقرار، قراردادهای هوشمند نمی‌توانند تغییر کنند، و این اطمینان را ایجاد می‌کند که همه طرفین باید به شرایط توافق اصلی پایبند باشند. این ویژگی بین شرکت کنندگانی که ممکن است در ورود به توافقات نگران باشند اعتماد ایجاد می‌کند.

شفافیت:

تمام شرکت کنندگان می‌توانند کد قرارداد را مشاهده کنند و اجرای آن را تأیید کنند و سطحی بی‌سابقه از شفافیت در روابط قراردادی ایجاد کنند.

صرفه‌جویی هزینه:

با حذف واسطه‌هایی مانند وکلا و سردفتران و سایر اشخاص ثالث، قراردادهای هوشمند به‌طور چشمگیری هزینه‌های تراکنش را کاهش می‌دهند و کارمزدهای مرتبط با اجرای و اجرای قرارداد سنتی را از بین می‌برند.

دقت:

قراردادهای هوشمند خطاهای انسانی که معمولا در پر کردن دستی اوراق رخ می‌دهد را از بین می‌برند و اجرای دقیق با توجه به پارامترهای برنامه‌ریزی شده را تضمین می‌کنند.

توسعه قرارداد هوشمند: یک راهنمای جامع

توسعه قراردادهای هوشمند نیاز به دانش تخصصی از فناوری بلاکچین و زبان‌های برنامه‌نویسی طراحی‌شده برای این منظور دارد:

زبان‌های برنامه‌نویسی:

• Solidity: محبوب‌ترین زبان برای قراردادهای هوشمند اتریوم، با سینتکسی مشابه جاوا اسکریپت.
• Vyper: یک جایگزین مشابه پایتون برای اتریوم که تأکید بر امنیت و سادگی دارد.
• Rust: برای توسعه قرارداد هوشمند سولانا استفاده می‌شود.
• Plutus: زبان قرارداد هوشمند کاردانو بر پایه هسکل.

ابزارهای توسعه:

• Remix: یک IDE مبتنی بر مرورگر برای توسعه Solidity.
• Truffle Suite: یک فریم ورک توسعه برای اتریوم.
• Hardhat: یک محیط توسعه اتریوم برای حرفه‌ای‌ها.
• OpenZeppelin: یک کتابخانه از قالب‌های قرارداد هوشمند ایمن و قابل استفاده مجدد.

بهترین روش‌ها:

• قراردادها را ساده نگه دارید تا آسیب‌پذیری‌ها را به حداقل برسانید.
• قراردادها را به طور کامل روی شبکه‌های آزمایشی قبل از استقرار آزمایش کنید.
• استفاده از تأیید رسمی برای قراردادهای حیاتی را در نظر بگیرید.
• قفل کردن نسخه‌های کامپایلر برای اطمینان از رفتار ثابت.
• پیاده‌سازی الگوهای امنیتی مانند بررسی‌ها-اثرها-تعاملات.

فرآیند ممیزی:

ممیزی قرارداد هوشمند حرفه‌ای شامل بررسی کد، تحلیل ضعیت‌ها و آزمایش برای شناسایی عیوب احتمالی امنیتی پیش از استقرار است. شرکت‌های ممیزی معتبر قراردادهای هوشمند را به‌طور دقیق جهت یافتن ضعف‌ها، خطاهای منطقی و فرصت‌های بهینه‌سازی بررسی می‌کنند.

موارد استفاده قرارداد هوشمند و مثال‌های دنیای واقعی

قراردادهای هوشمند در حال انقلاب در بسیاری از صنایع با کاربردهای عملی هستند:

مالی غیرمتمرکز (DeFi):

قراردادهای هوشمند به پلتفرم‌های وام‌دهی، صرافی‌های غیرمتمرکز، کشاورزی بهره و خدمات استیکینگ بدون واسطه‌های مالی سنتی قدرت می‌بخشند. پروتکل‌هایی مانند Aave، Compound و Uniswap برای خودکارسازی وام‌دهی، وام‌گیری و معامله‌گری به قراردادهای هوشمند متکی هستند.

ایجاد و مدیریت NFT:

توکن‌های غیرقابل معاوضه به قراردادهای هوشمند متکی هستند تا مالکیت را تأیید کنند، انتقال‌ها را مدیریت کنند و به صورت خودکار حق‌الزحمه‌ها را به خالقان در هنگام خرید و فروش دارایی‌های دیجیتال خود توزیع کنند.

مدیریت زنجیره تأمین:

قراردادهای هوشمند با پیگیری محصولات از تولید تا تحویل، شفافیت را افزایش می‌دهند، پرداخت‌ها را به صورت خودکار زمانی که کالاها به نقطه‌های کلیدی‌ای می‌رسند، آزاد می‌کنند و رکوردهای تغییری‌ناپذیری از مسیر یک محصول فراهم می‌کنند.

معاملات املاک و مستغلات:

انتقال دارایی‌ها می‌تواند از طریق قراردادهای هوشمند که به صورت خودکار زمان تکمیل شرایط مانند تأیید پرداخت و ارسال مستندات اجرا می‌شوند، ساده شود و زمان تسویه حساب را از چند هفته به چند دقیقه کاهش دهد.

مدیریت داده‌های بهداشتی:

سوابق بیماران می‌تواند به طور ایمن در میان ارائه‌دهندگان خدمات بهداشتی به اشتراک گذاشته شوند در حالی که مکانیزم حفاظتی و حریم شخصی از طریق دسترسی کنترل شده توسط قراردادهای هوشمند حفظ می‌شود.

تأیید هویت دیجیتال:

سیستم‌های هویت خودمختار از قراردادهای هوشمند برای اجازه دادن به کاربران برای کنترل داده‌های شخصی خود و به اشتراک‌گذاری گزینشی اعتبارهای تأیید شده بدون افشای اطلاعات غیرضروری استفاده می‌کنند.

سیستم‌های رأی‌گیری:

فرآیندهای انتخاباتی از پلتفرم‌های رأی‌گیری مبتنی بر قرارداد هوشمند که امنیت را افزایش می‌دهند، تقلب را کاهش می‌دهند و از طریق سیستم‌های شفاف و مقاوم در برابر دستکاری مشارکت را افزایش می‌دهند، بهره می‌برند.

امنیت قرارداد هوشمند: چالش‌ها و محدودیت‌ها

آسیب‌پذیری‌های امنیتی:

اشکالات کد می‌توانند منجر به بهره‌برداری‌های با پیامدهای مالی جدی شوند. نمونه‌های معروف شامل هک DAO در سال ۲۰۱۶ می‌شود که منجر به از دست رفتن حدود ۵۰ میلیون دلار شد و حملات کیف پول Parity که بیش از ۱۸۴ میلیون دلار خسارت وارد کردند.

مسائل مقیاس‌پذیری:

پلتفرم‌های اصلی قرارداد هوشمند مانند اتریوم هنوز با محدودیت‌های پردازش مواجه هستند. در حالی که Visa قادر به پردازش حدود ۲۴,۰۰۰ تراکنش در ثانیه است، اتریوم تنها حدود ۳۰ تراکنش را می‌تواند مدیریت کند، که در دوره‌های با تقاضای بالا باعث به وجود آمدن تنگنا می‌شود.

نااطمینانی قانونی و نظارتی:

قراردادهای هوشمند در بسیاری از حوزه‌ها در یک فضای قانونی مبهم فعالیت می‌کنند. سوالات درباره قابلیت اجرا، مسئولیت برای خطاها و تطابق با قوانین موجود قرارداد در بسیاری از مناطق بی‌پاسخ باقی مانده است.

معایب تغییرناپذیری:

در حالی که تغییرناپذیری اعتماد ایجاد می‌کند، به این معنی نیز هست که خطاها به راحتی قابل اصلاح نیستند. هنگامی که مستقر شدند، قراردادهای ناقص ممکن است نیاز به راه‌حل‌های پیچیده یا قراردادهای کاملاً جدید برای رفع مسائل داشته باشند.

مسائل اوراکل:

قراردادهای هوشمند وابسته به منابع داده خارجی (اوراکل‌ها) برای اجرای واقعی رویدادها هستند و در صورت بروز مشکل در این فیدهای داده یا ناصحیح بودن آن‌ها ممکن است نقاط خرابی به وجود آیند.

پیچیدگی فنی:

دانش تخصصی مورد نیاز برای توسعه و ممیزی قراردادهای هوشمند باعث ایجاد فاصله مهارتی شده و احتمال خطاها را افزایش می‌دهد.

قراردادهای هوشمند در مقابل قراردادهای حقوقی هوشمند: تفاوت‌های کلیدی

تفکیک بین قراردادهای هوشمند و قراردادهای حقوقی هوشمند مهم است:

• قراردادهای هوشمند: برنامه‌های خود اجرایی بر روی بلاکچین هستند که به‌طور خودکار اقدامات را زمانی که شرایط از پیش تعیین شده برآورده شود، انجام می‌دهند. آن‌ها در درجه اول ابزارهای فنی هستند که ممکن است لزوماً در تمامی حوزه‌ها حقوقی نباشند.
• قراردادهای حقوقی هوشمند: توانایی‌های خودکار قراردادهای هوشمند را با شرایط قانونی الزام‌آور ترکیب می‌کنند که در دادگاه‌ها قابل اجرا است. آن‌ها فاصله بین تکنولوژی بلاکچین و چارچوب‌های حقوقی سنتی را پر می‌کنند.

تفاوت‌های کلیدی شامل می‌شود:

1. قابلیت اجرای قانونی: قراردادهای حقوقی هوشمند برای قابل اجرا بودن قانونی طراحی شده‌اند، در حالی که قراردادهای هوشمند استاندارد ممکن است خارج از سیستم‌های قانونی موجود عمل کنند.
2. محتوا: قراردادهای حقوقی هوشمند شامل شرایط زبان طبیعی در کنار کد هستند، در حالی که قراردادهای هوشمند در درجه اول از کد برنامه‌نویسی تشکیل شده‌اند.
3. حل اختلاف: قراردادهای حقوقی هوشمند شامل مفاد برای حل اختلاف از طریق کانال‌های قانونی سنتی هستند، در حالی که قراردادهای هوشمند ساده به منطق برنامه‌ریزی شده خود متکی هستند.
4. انعطاف‌پذیری: قراردادهای حقوقی هوشمند می‌توانند شرایط و استثناهای بیشتری را برای تطابق با الزامات قانونی شامل کنند، در حالی که قراردادهای هوشمند تمایل دارند سفت و سخت‌تر باشند.
5. تطابق قانونی: قراردادهای حقوقی هوشمند به طور خاص برای تطابق با قوانین و مقررات مربوطه در حوزه‌های قضایی خاص طراحی شده‌اند.

سازمان‌ها و سیستم‌های قانونی به طور فزاینده‌ای برای پل زدن این دو مفهوم کار می‌کنند. در برخی از حوزه‌های قضایی، مانند آریزونا، نوادا و تنسی در ایالات متحده، قانون‌گذاری شده است تا قراردادهای هوشمند در برخی زمینه‌ها شناسایی شوند، اگرچه تنظیم کامل هنوز در حال پیشرفت است.

چگونه یک قرارداد هوشمند ایجاد کنیم: راهنمای مبتدیان

برای مبتدیانی که علاقه‌مند به کاوش قراردادهای هوشمند هستند، اینجا یک نقشه راه برای شروع آمده است:

1. یادگیری اصول:

• درک مبانی فناوری بلاکچین
• مطالعه کارکرد تراکنش‌ها بر روی پلتفرم‌های مثل اتریوم
• آشنایی با مفاهیم رمزنگاری

2. انتخاب یک پلتفرم توسعه:

• اتریوم همچنان محبوب‌ترین انتخاب برای مبتدیان است
• بر اساس نیازهای خاص خود، گزینه‌هایی مانند Solana یا Cardano را در نظر بگیرید
• هزینه‌های گاز، سرعت تراکنش و پشتیبانی جامعه را ارزیابی کنید

3. تسلط بر یک زبان قرارداد هوشمند:

• با Solidity برای توسعه مبتنی بر اتریوم شروع کنید
• از منابعی مانند Cryptozombies، مستندات اتریوم و مخازن GitHub استفاده کنید
• با مثال‌های ساده تمرین کنید قبل از اینکه قراردادهای پیچیده را امتحان کنید

4. راه‌اندازی محیط توسعه خود:

• Metamask یا یک کیف پول بلاکچین دیگر را نصب کنید
• از Remix IDE برای توسعه مبتنی بر مرورگر استفاده کنید
• برای توسعه محلی، Truffle Suite یا Hardhat را راه‌اندازی کنید
• توکن‌های تست‌نت را برای تمرین استقرار دریافت کنید

5. شروع با پروژه‌های ساده:

• یک قرارداد توکن پایه ایجاد کنید
• یک سیستم رأی‌گیری ساده بسازید
• یک توافق ساده اسکرو (امانت) پیاده‌سازی کنید
• به تدریج با کسب اعتماد به نفس پیچیدگی را افزایش دهید

6. آزمایش دقیق:

• در شبکه‌های تست مانند Goerli یا Sepolia قبل از شبکه اصلی استقرار دهید
• تست‌های واحد و یکپارچگی انجام دهید
• ابزارهای امنیتی مانند Mythril و Slither را در نظر بگیرید
• سناریوهای مختلف را شبیه‌سازی کنید تا اطمینان حاصل شود که رفتار قرارداد با انتظارات همخوانی دارد

7. پیوند با جامعه:

• در انجمن‌هایی مانند Ethereum StackExchange شرکت کنید
• در هکاتون‌ها و کنفرانس‌های مجازی شرکت کنید
• به پروژه‌های منبع باز مشارکت کنید
• با توسعه‌دهندگان باتجربه شبکه‌سازی کنید برای مشاوره

آینده فناوری قرارداد هوشمند

آینده قراردادهای هوشمند نویدبخش پیشرفت‌های قابل توجهی است که توانایی‌ها و پذیرش آن‌ها را گسترش خواهند داد:

تعامل‌پذیری بین زنجیره‌ای:

راه‌حل‌هایی مانند پولکادات، کازموس، و چین‌لینک در حال کار برای امکان‌پذیری عملکرد بی‌نقص قراردادهای هوشمند در شبکه‌های مختلف بلاکچین هستند که منجر به کاهش پراکندگی و ایجاد اکوسیستمی پیوسته‌تر می‌شود.

بهبود مقیاس‌پذیری:

راه‌حل‌های لایه دوی مانند اوپتیمیسم، آربیتروم و zkSync در حال حل مشکلات ترافیک اتریوم هستند، در حالی که بسترهای جایگزین همچنان به توسعه مکانیسم‌های اجماع کارآمدتر برای افزایش سرعت تراکنش‌ها می‌پردازند.

ویژگی‌های حریم خصوصی پیشرفته:

قراردادهای هوشمند محرمانه که قادر به پردازش داده‌های رمزگذاری شده بدون افشای آن به کل شبکه هستند، در حال توسعه هستند و امکان استفاده‌های حساس در حوزه‌های مالی، بهداشت و محیط‌های شرکتی را فراهم می‌کنند.

ادغام با قوانین:

با تکامل چارچوب‌های نظارتی، قراردادهای هوشمند به طور فزاینده‌ای مکانیسم‌های انطباق را به خود اضافه کرده و به رسمیت شناخته شدن در سیستم‌های قانونی جهانی را بدست می‌آورند که موجب پل زنی بین کد و قوانین قراردادی سنتی می‌شود.

اوراکل‌های پیشرفته:

شبکه‌های اوراکل پیشرفته داده‌های واقعی و متنوع‌تری را برای قراردادهای هوشمند فراهم می‌کنند که توانایی آن‌ها را برای تعامل با سیستم‌ها و رویدادهای خارج از زنجیره افزایش می‌دهد.

ادغام با هوش مصنوعی:

یادگیری ماشین می‌تواند به قراردادهای هوشمند امکان دهد تا با شرایط در حال تغییر سازگار شوند و تصمیمات پیچیده‌تری بر اساس الگوهای داده‌های پیچیده بگیرند.

رابط‌های کاربرپسند:

سکوهای بی‌کد و کم‌کد توسعه قراردادهای هوشمند را برای کاربرانی که تخصص فنی ندارند، امکان‌پذیر کرده و دسترسی به این فناوری را دموکراتیک می‌سازند.

پذیرش سازمانی:

شرکت‌های بزرگ در حال بررسی پیاده‌سازی‌های بلاکچین خصوصی و مجوزدار هستند که دارای قابلیت‌های قرارداد هوشمند سازگار با نیازهای کسب‌وکار هستند و ممکن است به پذیرش گسترده در محیط‌های تجاری منجر شود.

نتیجه‌گیری

قراردادهای هوشمند نشان‌دهنده رویکردی انقلابی به توافقات دیجیتالی هستند که خودکارسازی، شفافیت و امنیت را بدون واسطه‌ها ارائه می‌دهند. با وجود چالش‌ها، آن‌ها همچنان با بهبود بسترها و ابزارها در حوزه‌های دیفای، NFT و سایر بخش‌ها در حال تکامل‌اند.

همانطور که شروع به کاوش در قراردادهای هوشمند می‌کنید، داشتن بستر معاملاتی مناسب ضروری است. MEXC پشتیبانی جامع از توکن‌ها و پروژه‌های مبتنی بر قرارداد هوشمند از اتریوم، سولانا و سایر بسترهای پیشرو را ارائه می‌دهد. با اقدامات امنیتی قوی و رابط کاربرپسند، MEXC به شما امکان می‌دهد با اطمینان در این فناوری نوآورانه شرکت کنید.

آماده برای آغاز سفر قرارداد هوشمند خود هستید؟ امروز حساب MEXC خود را ایجاد کنید و به دنیای هیجان‌انگیز خودکارسازی بلاکچین وارد شوید.